Zapraszamy na www.e-radawa.pl

HERBALIFE

Historia Radawy
Radawa jest to miejscowość w województwie Podkarpackim, położona w północno-wschodniej części ziemi jarosławskiej, na prawym brzegu rzeki San, w gminie Wiązownica. Od strony północno-wschodniej sąsiaduje ze wsią Mołodycz, od południowego-wschodu z Cetulą, od zachodu z Manasterzem i Nielepkowicami, za od południowego-zachodu z Wiązownicą. Odległość od miasta Jarosławia wynosi 18km. Teren wsi jest nizinny, piaszczysty, pokryty lasami sosnowymi. Przez wieś przepływa rzeka Lubaczówka w kierunku od wschodu do zachodu, wpadając do Sanu na granicy wsi Manasterz, Wielgody i Kolonia Leżakowska.

Malownicze położenie w sosnowych lasach, swoisty mikroklimat, rzeka, zalew rzeczny z ośrodkiem rekreacyjnym, dogodne warunki klimatyczne oto przyczyny, dla których Radawa jest odwiedzana przez liczne rzesze turystów, wczasowiczów, kuracjuszy, a przede wszystkim przez stałych mieszkańców Jarosławia i okolicznych miast, z których wielu ma tam swoje domki letniskowe.

Wyobrażenie nie istniejącego kościoła w Radawie.Nieistniejąca już drewniana cerkiew w Radawie z 1860 r Historia Radawy osadzona jest we wczesnym średniowieczu, kiedy to na tych terenach miały miejsce duże ruchy ludnościowe. Materiały etnograficzne wyszczególniają na tych terenach Wołochów, Mołdawian, Siedmiogrodzian, Węgrów i oczywiście Tatarów. Właśnie ów napływ ludzi ze wschodu i zachodu przyczynił się do wczesnego osadnictwa. W ślad za tym odnotowujemy powstanie ośrodka religijnego: cerkwi - najpierw prawosławnej a od roku 1691 - unickiej, a także kościoła i rezydencji jezuitów z Jarosławia.

Tartak w Radawie. Stan przed II wojną światową.Tory kolejki wywożącej drzewo z lasu. Stan z lat 30 Tymi terenami w późniejszych latach przechodziły zbrojne hordy tatarów i Kozaków, niszcząc po drodze dobytek miejscowej ludności. Sanktuarium pod wezwaniem św. Anny ściągało okolicznych mieszkańców w czas trwogi i w czas pokoju, który nigdy nie trwał długo. Radawa leżąca w tym czasie na pograniczu środowiska polskiego i ruskiego musiała z tej racji godzić i łączyć w sobie niejako dwie kultury, a napadana i niszczona przez wspomnianych tu Tatarów jak i hordy kozackie, z także z racji bliskości głównych traktów przejazdowych, podzielała losy całej Rzeczypospolitej - czasy potopu szwedzkiego i czasy rodzimych niesnasek. Nawiedzana przez wojska obce i polskie walczące w wojnie północnej, cierpiała równocześnie z powodu sporów pomiędzy jezuitami a rodziną Lubomirskich o włączenie tejże Radawy jak też pobliskiej Cetuli do swoich włości. Tędy przeszły wojska Rakoczego i oddziały napoleońskie. Palona i rujnowana wieś podupadała coraz bardziej. Radawa, słynna ongiś z wytopu żelaza z miejscowej rudy darniowej, w XVII wieku z racji wyczerpania się pokładów surowcowych, zanika dotąd rozwijający się tu przemysł. Wygasa też rynek zbytu na skutek ogólnej tendencji upadku handlu w Jarosławiu.

Wydarzenia XIX wieku, częste przemarsze wojsk austriackich nadal miał wpływ na pustoszenie i tak już ubogich zagród tutejszych wieśniaków pracujących na piaszczystej ziemi. Czas zaborów jak i czasy porozbiorowe, niestety, ale uwidaczniały jasno powszechną w Polsce i nagminną niefrasobliwość i brak troski o rolników będących przecież od wieków jedyną liczącą się materią państwa.

Młyn w Radawie Najdotkliwiej spustoszyły te okolice obydwie wojny światowe w szczególności zaś II wojna światowa, która dokonała najbardziej barbarzyńskich zniszczeń i eskalacji ludności wsi na przestrzeni całych jej dziejów. Ośrodkiem niewątpliwie jednoczącym, podtrzymującym patriotyzm, szerzącym oświatę oraz dającym poczucie pewności istnienia ludziom na tych terenach, był kościół. On sam wprawdzie dzielił losy wsi, wszelako wewnętrzną siłą odradzającą się, obok szkoły, potrafił kształtować duchową i materialną siłę i więź miejscowej społeczności. Niezwykle zaognione stosunki zapanowały tu bezpośrednio po wojnie, kiedy to na terenie powiatu jarosławskiego uaktywniły się elementy nacjonalistyczne w postaci band UPA, a Radawa ze względu na zalesienie terenów, stanowiła pole do bratobójczych walk. Największe tragedie przeżywały wówczas tereny zasańskie. Spalonych zostało wiele wsi, zginęło setki mieszkańców. Nie ominęło to również i samej Radawy jak i jej okolic.

utilized · Gość

hm czy to jakis zart? Cool

fix · Gość

calocybe

HERBALIFE, historia Radawy to bardzo wielka i nie odkryta do końca karta. Uważam, że jeszcze wiele ciekawych rzeczy dowiemy się z czasem. Wink